بسم الله الرحمن الرحیم

توجه از "وجه" گرفته شده ، یعنی وجهه ی قلب تو به هر سو و به هر مقامی که ساکن شده ، به همان سو هم گرایش و توجه دارد و تو دائم در آن مقامی حضور داری و هستی که در آن ساکن شدی و اقامت داری . لذا وجهه ی قلب تو به همان سمتی که توجه دارد ؛ حضور هم دارد . 

اگر تو به مکانی بروی که آن مکان و آن افراد ، ضد وجهه قلبی تو (ضد ارزش) باشند ، هر چند که تو علی الظاهر با آنها در آن مجلس هستی و گفتگو می کنی ، اما چون قلبت به آنها گرایش و توجه ندارد ، پس از آنها غایبی و در عالم خودت سیر می کنی .چون هم رنگ عالم تو نیستند ، ظاهرا به آنها نزدیکی و در باطن از آنها دوری !

........من در میان جمعم و دلم جای دیگر است 

کسی که با اطاعت کردن امر خدا ، به باطن و عالم درونش وارد شده ، چنین کسی ، وقتی به نماز می ایستد ؛ چون عالم نماز هم رنگ عالم درونش است ، بالفور به عالم نماز وارد می شود و با آن انس می گیرد ؛ این حضور قلب ، توجه است که گفتیم توجه انسان به آن سمتی است که در آن حضور دارد ...

لطفا در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بسم الله الرحمن الرحیم

مطلبی را که امروز قصد دارم بنویسم ، احتیاج به درایت و درک بالا دارد و برای اینکه این حقیقت ، برای شما قابل هضم باشد و ثقیل نباشد؛ در ابتدا در قالب یک مثال آن را به ذهنتان نزدیک می کنم و بعد مطلب اصلی را عرض می کنم.

سدی را در نظر بگیرید که در طرف راست آن ،آب زیادی جمع است و در طرف چپ آن، هیچ اثری از آب دیده نمی شود ؛ حال اینجا اگر کسی که فقط طرف چپ سد را می بیند وجود آب را انکار کند و بگوید که سدّ ، فاقد آب است ، چگونه می توان وجود آب را به او اثبات کرد .آب هست و وجود آن هم ثبوتی است ؛ فقط سد باید آن را از خود بروز و ظهور دهد و به گونه ای که دیگران آن را ببینند . حال چگونه ؟؟!

ما اگر در روی سدّ پنج روزنه به بیرون باز کنیم ( یکی به شکل ستاره و دیگری به شکل ماه _ یکی به شکل مربع و دیگری به شکل مثلث و آن دیگر هم به شکل یک گل ) آن وقت آب از آن روزنه ها بیرون می زند و سد می تواند؛ وجود و حقیقت آب را نشان دهد . 

حال اگر این سد ، همچنان روزنه ها را پاک و طیّب نگه دارد ،آبی هم که از این روزنه ها بیرون می ریزد ؛ پاک و طیّب و زلال خواهد بود ،اما اگر روزنه ای خود را به انواع میکربها و رنگها و کثافات آلوده کند ؛ طبیعی است که آب هم در برخورد با این روزنه ی آلوده ، کثیف و آلوده و بدبو نشان داده می شود و کسی هم که این طرف سد ، ایستاده و دارد آب را تماشا می کند نمی تواند حقیقت آب را به عینه ببیند .

 حال این آب آلوده و متعفن اگر به رودخانه ها و جویبارها .... لطفا در ادامه مطلب با ما همراه باشید

بسم الله الرحمن الرحیم

گفتیم انسان با عمل به قران ،به شناخت خود و به معرفت خدا دست پیدا می کند و

راز خلقت خود را می یابد .و در وجود خود ساکن شده و به آرامش واقعی می رسد . کسی که نتواند به این آرامش حقیقی دست پیدا کند ؛هرگز اطرافیانش و جاذبه های فانی دنیا ، نمی توانند درون او را به آرامش واقعی برسانند .

چیزی که خود سرد است و فاقد گرمی است ؛ چگونه می تواند به شیئ سرد ، حرارت بدهد .

هر چیزی که رنگ معنا و معنویت در آن نباشد ، در بطنش فاقد آرامش است و نمی تواند تو را به آرامش واقعی برساند ؛ اگر چه برای ساعتی تو را به آرامش می رساند ، اما این یک آرامش کاذبانه و وهمی است ، چون بعد از اتمام آن ، تو با کوچکترین مشکل و مصیبتی فورا وجودت ناآرام و مضطرب می شود .

اما کسی که با معرفت نفس و شناخت خود توانسته باشد به آرامش درونش برسد  ؛ می تواند این آرامش را هم به دیگران منتقل کند . شما دیدید افرادی که رنگ درون آنها به رنگ معنا ست و شما در کنار آنها احساس آرامش می کنید و یا افرادی که در درون فاقد معنویت هستند و شما وقتی به آنها می رسید در وجودتان احساس نا آرامی می کنید ؛ چون این آرامش یا عدم آرامش ، در درون آنهاست  ، یعنی روشنایی یا تاریکی وجودشان ، به شما انرژی مثبت یا منفی می دهد ؛ برای همین اسلام در این رابطه ما را از دوست و همنشین بد باز می دارد .

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند مهربان وقتی خیر کسی را بخواهد در او شوق شنیدن معارف را ایجاد می کند و با این شوق او را حرکت می دهد ؛

تا او را به خود عالی و به آرامش درونش برساند .البته در این راه هی او را به دست اندازها می اندازد تا

با سختی ها و فشارها وجود او را به بالندگی و رشد برساند .درطی این مسیر بنده باید صبر داشته باشد

که گفته اند :" گر صبر کنی زغوره حلوا سازی " خداوند صابران را دوست دارد و تو یقین داشته باش که صبر تو بی پاداش نمی ماند .

بسم الله الرحمن الرحیم

قلب با عشق آمیخته است و عشق با صداقت !

دل در جایی سر می گذارد و آرام می شود که

در آنجا عشق را به همراه صداقت بیابد !

حال اگر دل به آنجا که سر گذاشته ؛ صداقت را نیابد ،

عشق او به تنفر تبدیل می شود و بالفور

از آنجا سر برمی دارد و می رود و.........